` prologue :)

"your dad.."
, sobrang kabado si Marge nun habang pinapakinggan ang boses ni Tita Lynn sa phone niya.

"why Tita? bket?anung nangyare kay papa?"

parang anytime e pwede ng lumabas yung puso ni Marge sa sobrang bilis ng pagtibok nito. at ayun, habang tinitingnan ko si Marge, nakita ko rin unti-unting nababalot ng kalungkutan yung mata ng best friend ko at unti-unti na rin siyang napapaluha. yun na yung sign na may nangyari talaga. at kung iniisip mo na nagkasaket ang daddy niya, oo tama ka. pero di lang ordinary na saket ito dahil CANCER.Stage 4. napayakap naman ako kay Marge nun.grabe, ang tahimik. ang lungkot ng atmosphere. pero bigla niyang binasag ang katahimikan.

"besprend, Chin, siguro, huling gabi na 'to na mayayakap ulit kita. siguro huling beses na 'to na masasabihan kita ng mga korning bagay na 'to" ,patawa-tawa pa siya habang sinsabi niya saken ito. grabe talaga si bestfriend ko e.
"besprend, basta pangako ko sayo, ikaw lang talaga magiging best friend ko. kahit na alukin man ako ni paris hilton para maging best friend niya. di talaga kita ipagpapalit.. basta,, chat chat na lang tayo ah kahit wag na magtext, lam ko mahal yun sa America"
nalungkot naman ako dun sa part na may `America`. lilipat na kase siya eh para naman mabantayan na daddy niya.grabe, malalayo na ko sa bestfriend ko. ang kornii nga naming mgbestfriend eh. tingnan mo naman 4th yr high school na, naggaganyan pa. HAHA.

grabe, di ko maimagine.aalis na siya bukas ng hapon. last night na namin magkasama sa dorm na 'to. kaya naman sinulit na namin ito noh, mag katabi na nga kaming natulog eh.

kaya ayun naman, gumising kame ng magkasama, laking tuwa ko din eh. at least kahit sa pag-gising ko nakita ko siya na nakangite kaya di ko rin maiwasang ngumite eh.
kaya ayun, todo handa naman sya sa grand exit niya mamayang hapon.HAHA, grabe, mangiyak-ngiyak na rin naman ako habang sinusuot niya yung uniform namin. huling araw ko na rin itong makikita siyang naka-uniform. at eto pa rin ako, ngumingite pa rin kahit pilet pero halata naman na sa mga mata ko, nalulungkot talaga ako. kaya naman, pumunta kame sa may fields. di kame nagpapansinan.ewan ko nga kung baket ganon eh? pero sa daldal kong ito, nabibinge na rin ako sa katahimikan noh.

"ui, basta pag nakakita ka ng boylet sa America, send mo saken pictures ah" HAHA. grabe, magiisip na nga lang ako ng sasabihin, yan pa lumabas sa bibig ko.
"hay nako, kelan ka pa nagkainteres sa mga boylet?!, never in your whole life ka pa nag ka crush eh. hahaha" aba, nangasar pa. wala lang talaga akong matipuhan na lalake dito noh.
"haha..ou alam ko. masyado talaga kse akong choosy noh!"
"ui, basta, pagnainlab ka na dito sa lupalop ng pilipinas, sabihin mo sken. ayoko ngang mahuli sa balita"
yun, napangite na lang ako sa mga sinabi niya.HAHA. at ayun dumating na yung iba naming katropa.

"Yow Marge. hello Chin!" grabe talaga 'to si Ian, sobrang masayahin. tumango na lang kame ni Marge sa kanila.tapos ayun , nag datingan na rin sila Lance, Clarence, Rei at JC. syempre todo kwentuhan. todo tawanan. pero huli na pala yun na makikita ulet namin si Marge.sinenyasan na ako ni Marge nun na sabihin na sa kanila ang mangyayare.

"uhmm.. Lance, Ian, Clarence Rei at JC, " binigay talaga nila lahat ng attention saken.
"si M-Marge.. pupunta ng America para alagaan niya yung dad niya, malala na eh" grabe. parang tumigil yung oras, tibok ng puso namin at pgikot ng mundo.

"HUWAAAAT??!!" kitang kita talaga sa mukha nila yung gulat. grabe. akala pa nga nila nagjojoke kme eh pero umiling kame. isang senyas na yun na maghihiwalay na kame ni Marge :`(

3 p.m na nun, umalis na sya sa lupa ng Pilipinas. wala na talaga siya sa tabi namin. grabe. ang EMO naman ng prologue na 'to.HAHA. pero syempre kailangang ituloy ang buhay. naghiwahiwalay muna kame. si Lance at Ian daw gagawa lang ng assignments(aba, himala, kelan pa gumawa itong mga mokong na to ng assignment.wahehehe). siguro pampalipas lungkot. Si Clarence naman magsho-shopping lang daw (aba, kelan pa din natuto mag shopping?!!). Si JC at Rai naman, sumama na rin kay Clarence. grabe, palipasin na muna natin bukas yan. papasok na ko sa room namin *i mean `ko` na lang pla*, grabe, bawat step ko bago ko buksan ang pinto, naiiyak ako. bago ko i-twist yung door knob, napabuntong-hininga na lang ako at winish na sana pagbukas ko nag pinto, andyan sya para salubungin ako ng sweet niyang mga ngite.
pero..









unti-unti ng bumukas ang pinto.nagulat ako, bukas ang ilaw. imposibleng andito pa si Marge noh! natatakot ako! baka magnanakaw, kaya naman sinarado ko naman kaagad yung kamay ko kase malay mo di ba , manyak. be redi na rin noh!
binuksan ko na talaga ng tuluyan ang pinto.
at nagulat sa nakita ko.






"BAKET KA ANDITO??!!"